آیا می توانید به نوزاد آنتی هیستامین بدهید؟

به گزارش سلامت نیوز به نقل از وات تو اکسپکت، والدین نباید از آنتی هیستامین ها(یا هر دارویی) برای ایجاد خواب آلودگی در نوزادان و کودکان استفاده کنند. اگرچه این داروها ممکن است بدون نسخه در دسترس باشند، اما به این معنی نیست که برای کودکان خردسال بی خطر هستند.

فقط در صورت دستور پزشک، دیفن هیدرامین - آنتی هیستامین موجود در بنادریل - را به کودکان کمتر از 6 سال بدهید.

چرا آنتی هیستامین ها برای نوزادان بی خطر نیستند؟

برخی از آنتی هیستامین ها مانند دیفن هیدرامین می توانند اثرات منفی جدی بر سلامتی در کودکان خردسال ایجاد کنند و نباید از آنها برای چیزی غیر از آنچه برای درمان در نظر گرفته شده است استفاده شوند.

در حالی که برای کمک به واکنش های آلرژیک کهیر و آلرژی بینی طراحی شده است، خواب آلودگی یکی از عوارض جانبی شناخته شده آنتی هیستامین های "نسل قدیمی" است.از پزشک اطفال خود بپرسید که آیا آنتی هیستامین های جدیدتر و غیر آرام بخش برای کودک شما بی خطر هستند یا خیر.

این نوع داروها بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می‌گذارند، اغلب کودکان را آرام‌ می‌کنند، اما گاهی اوقات «واکنش متناقض» ایجاد می‌کنند، به این معنی که می‌توانند باعث تحریک یا بیش فعالی شوند.در موارد نادر، آنها همچنین می توانند تشنج و آریتمی قلبی نیز ایجاد کنند.

و همچنین این واقعیت وجود دارد که افراد می توانند به داروها واکنش متفاوتی نشان دهند، به این معنی که در حالی که یک نوزاد ممکن است عوارض جانبی جدی را تجربه نکند، کودک دیگر ممکن است واکنش بسیار متفاوت و خطرناک داشته باشد و هنگامی که به کودک خود دارویی می دهید که توسط سازنده یا پزشک شما توصیه نشده است، خطر مصرف بیش از حد وجود دارد.

چه زمانی نوزادان می توانند آنتی هیستامین مصرف کنند؟

وقتی نوبت به دادن داروی جدید به فرزندتان می رسد، همیشه ابتدا با پزشک صحبت کنید.هرگز به کودک زیر 6 سال آنتی هیستامین ندهید مگر اینکه پزشک اطفال به شما بگوید.

حتماً دستورات پزشک را در مورد اینکه چه مقدار دارو به کودکتان بدهید، چند دوز و برای چه مدت مصرف کنید، دنبال کنید و هرگز به کودک دارویی که برای بزرگسالان در نظر گرفته شده است ندهید.

به جای آن چه باید کرد؟

در حالی که آنتی هیستامین های خاص برای کودکان کوچکتر گزینه ایمن و مناسبی نیستند، راه حل های بهتر دیگری نیز وجود دارد.: نظیر

اگر کودک شما آلرژی دارد

با پزشک اطفال تماس بگیرید.چه با آلرژی فصلی و چه با آلرژی غذایی مواجه باشید، پزشک کودکان شما می تواند داروهای آلرژی را که برای نوزادان و کودکان نوپا بی خطر هستند، توصیه کند.

چندین داروی بدون نسخه از جمله لوراتادین (کلاریتین)، ستیریزین (زیرتک) و فکسوفنادین (آلگرا)، برای کودکان خردسال بی خطرتر در نظر گرفته می شوند.

اگر کودک شما مشکل خواب دارد

روی ایجاد یک روال خوب قبل از خواب تمرکز کنید.این روال می تواند شامل حمام گرم، اتاق کم نور، موسیقی ملایم و خاموش کردن تمام وسایل الکترونیکی باشد.

اگر یک شبه نتیجه را مشاهده نکردید ناامید نشوید و به یاد داشته باشید که این یک مشکل موقتی است.کودک شما در نهایت در طول شب خواهد خوابید.

اگر در سفر هستید

و اگر در مورد پرواز با کودک یا سفر با کودک نوپا در جاده مضطرب هستید، بسته بندی وسایل مفید می تواند سطح استرس را هم برای شما و هم برای کودک کوچکتان کاهش دهد.سعی کنید اسباب بازی یا وسایل الکترونیکی را به همراه داشته باشید تا آنها را مشغول نگه دارید.دادن بطری های اضافی، پستانک یا غذایی که می توانند بجوند (در زمانی که به اندازه کافی بزرگ شده اند) به آنها کمک می کند تا با موقعیت جدید کنار بیایند.

نکته اصلی: مهم نیست که سواری با ماشین یا هواپیما چقدر ناخوشایند باشد، یا چقدر از خواب بی‌وقفه خسته شده‌اید، ارزش آن را ندارد که سلامت و امنیت فرزندتان را برای چند ساعت سکوت به خطر بیندازید.

سرماخوردگی یا آلرژی؟ کدام درمان مناسب است؟

به گفته متخصص کودکان استفاده از آنتی بیوتیک در درمان سرماخوردگی های ویروسی بی اثر است اگر آبریزش بینی و سرفه در کودکان ۱۰ تا ۱۴ روز ادامه یابد با علائم درگیری سینوس ها مانند تب، درد صورت یا بدن مشاهده شود، احتمال ابتلا به سینوزیت میکروبی وجود دارد.

به نوشته روزنامه کیهان،سرماخوردگی یک بیماری ویروسی با علائم آبریزش و انسداد بینی است. در سرماخوردگی علائمی مانند تب، سردرد و دردعضلانی یا وجود ندارد و یا بسیار خفیف است. این بیماری در تمام فصول سال اتفاق می افتد اما از اوایل پاییز تا پایان بهار شایع تر است.

رینوویروس شایع ترین عامل سرماخوردگی است. این بیماری در ماه های مهر، آبان، فروردین و اردیبهشت بیشتر از سایر فصول سال شایع می شود؛ این درحالی است که ویروس RSV و آنفلوآنزا بیشتر از دی تا فروردین ماه کودکان را مبتلا می کند.

کودکان سالانه به طور متوسط ۶ تا ۸ مرتبه دچار سرماخوردگی می شوند که البته با افزایش سن تعداد دفعات ابتلا به این بیماری کمتر می شود؛ به طوری که بالغین به طور متوسط دو تا سه بار در سال به این بیماری مبتلا می شوند.

افزایش مواجهه با ویروس، تعداد دفعات ابتلا به سرماخوردگی را افزایش می دهد؛ به طوری که کودکانی که در مهدکودک نگهداری می شوند بیشتر از کودکانی که در تمام اوقات در خانه هستند به بیماری سرماخوردگی مبتلا می شوند.

افزایش دفعات سرماخوردگی و ضعف سیستم ایمنی

تعداد دفعات سرماخوردگی دراثر ضعف سیستم ایمنی نیز افزایش می یابد. ویروس های سرماخوردگی می توانند با ذرات ریز و درشت تنفسی و نیز تماس مستقیم از فردی به فرد دیگر منتقل شوند.
اگر عامل سرماخوردگی ویروس آدنوویروس یا رینوویروس باشد، این بیماری می تواند بارها در طول سال تکرار شود و بدن در برابر آنها ایمن و واکسینه نمی شود؛ چرا که هریک از این ویروس ها انواع متفاوت و متنوعی دارند و اگر سیستم ایمنی علیه هرنوع آنها مقاوم شود، انواع دیگر هنوز برای سیستم ایمنی فرد، جدید و ناشناخته هستند.

آغاز علائم سرماخوردگی به طور معمول یک تا سه روز پس از مواجهه با ویروس است. علائم این بیماری با درد یا احساس خارش در گلو آغاز می شود و سپس گرفتگی بینی ایجاد می شود و باعث ناتوانی در تنفس و بی خوابی شیرخوار یا کودک در شب اول بیماری می شود. پس از آن نیز سرفه ها آغاز می شود.

دوره بروز علائم بیماری سرماخوردگی معمولا حدود یک هفته به طول می انجامد؛ اگرچه در حدود ۱۰ درصد موارد، علائم تا دوهفته نیز ادامه می یابد.

علائم بیماری سرماخوردگی به راه های هوایی فوقانی محدود می شود و ریه ها را درگیر نمی کند. تغییر رنگ ترشحات که در طول دوره این بیماری شایع است نشان دهنده عفونت میکروبی و یا سینوزیت نیست؛ بنابراین صرفا ایجاد تغییر در رنگ ترشحات بینی از حالت شفاف به مایع زرد یا سبز رنگ، نشانه تبدیل به عفونت میکروبی نبوده و نیاز به مصرف آنتی بیوتیک ندارد.

مهم ترین مسئولیت پزشک متخصص کودکان، در رابطه با کودکان دارای علائم سرماخوردگی تشخیص ویروسی یا غیرویروسی بودن بیماری است. اگر آبریزش بینی و سرفه ها بیش از ۲ هفته ادامه یابد، پزشک می تواند در معاینات خود با درنظرگرفتن سایر علائم و نشانه ها، وجود سینوزیت میکروبی را بررسی کند.

رینیت آلرژیک

گاهی کودکی که علائم شبیه به بیماری سرماخوردگی دارد، اصلا دچار عفونت ویروسی یا میکروبی نیست، بلکه آلرژی بینی (رینیت آلرژیک) است که گرفتگی بینی، آبریزش بینی و سرفه را سبب شده است.
برای درمان سرماخوردگی ویروسی، درمان علائم بیماری کفایت می کند. مطالعات نشان داده که داروهای ضدسرفه و آنتی هیستامین ها برای درمان علائم سرماخوردگی در شیرخواران زیر۶ ماه موثر نیستند و همچنین استفاده از بسیاری از این داروها به علت احتمال ایجاد سندرم مرگ ناگهانی برای شیرخواران زیر ۶ماه ممنوع است.

استفاده ازقطره یا اسپری سالین (کلرید سدیم) در هر سنی برای بازشدن انسداد بینی و رقیق شدن ترشحات مفید است. قطره های موضعی دارویی مانند فنیل افرین تنها با تجویز پزشک و در مدت زمانی محدود می تواند مورد استفاده قرارگیرد. البته باید توجه داشت که مصرف این دارو بیش از ۳ روز در یک ماه اثر معکوس دارد و گرفتگی بینی را افزایش می دهد.

علت بروزسرفه در سرماخوردگی بیشتر به علت تحریک راه های هوایی فوقانی است. مصرف شربت های حاوی عسل تا حدی در کاهش سرفه ها موثر است و ترکیبات کافور، نعناع و اکالیپتوس نیز در رفع سرفه های شبانه مفیدند.اما اکسپکتورانت هایی مانند گایافنزین و نیز داروهایی ماندن دکسترومتورفان و کدئین اثری روی سرفه های ناشی از سرماخوردگی ندارند.

تا ۳۰ درصد کودکانی که دچار سرماخوردگی هستند، ممکن است دچار عفونت گوش میانی شوند. درمان علائم سرماخوردگی اثری در پیشگیری از عفونت گوش ندارد.

عفونت میکروبی سینوس ها به صورت سینوزیت به دنبال بیماری سرماخوردگی در ۵ تا ۱۳ درصد کودکان شایع است. اگر آبریزش بینی و سرفه ۱۰ تا ۱۴روز ادامه یابد با علائم درگیری سینوس ها مانند تب، درد صورت و بدن و پف صورت مشاهده شود، احتمال ابتلا به سینوزیت میکروبی وجود دارد که طبق نظر پزشک برای درمان کودک، آنتی بیوتیک تجویز می شود.

در کودکان مبتلا به آسم در صورت ابتلا به سرماخوردگی ویروسی، علائم بیماری تشدید می شود و طبق نظر پزشک معالج احتمال تجویز مصرف داروهای آسم تا میزان متفاوت نسبت به قبل وجود دارد.
استفاده از آنتی بیوتیک ها در درمان سرماخوردگی های ویروسی بی اثر است و استفاده بی رویه و نامناسب از آنتی بیوتیک ها باعث افزایش مقاومت میکروب ها در برابر داروها می شود.